منظور از پوست یا پوست به طور کلی اپیدرم حیوانات است که از مو، الیاف عضلانی، گوشت آزاد شده و متعاقباً تحت فرآیندهای دباغی قرار می گیرد تا آن را ضد پوسیدگی، مقاوم و ماندگار کنند.
تاریخچه چرم به دوران ماقبل تاریخ بازمی‌گردد، زمانی که مردان از حیوانات برای تغذیه خود استفاده می‌کردند و متعاقباً پوست آنها را می‌کردند تا از پوست به عنوان ابزاری برای محافظت از خود در برابر سرما در فصول زمستان استفاده کنند.
جالب است بدانید که چرم در ترکیه از پوست حیوانات مختلفی تهیه می گردد و برای تولید سایر محصولات مورد استفاده قرار می گیرد.
از همان ابتدا، مردان ماقبل تاریخ با مشکل حفظ چرم مواجه شدند تا از پوسیدگی این ماده آلی در مدت کوتاهی جلوگیری کنند. با گذشت زمان و کسب تجربه بیشتر و بیشتر، آنها شروع به کشف کردند که راه هایی برای جلوگیری از پوسیدگی آن و حفظ آن برای استفاده طولانی تر وجود دارد:
برخی از اصول این روش‌های باستانی امروزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، در واقع چرم در معرض دود یا کوره‌های برگ قرار می‌گرفت، به طوری که دوام بیشتری داشت.
همین روش با سوزاندن چوب تازه نیز به کار گرفته شد. این نوع درمان به عنوان قدیمی ترین “برنزه کردن” در نظر گرفته می شود که نام دباغی آلدئیدی را می گیرد، نامی که از استفاده از دود گرفته شده است.
با گذشت زمان، تکنیک های حفظ چرم تکامل یافت.
دباغی سبزیجات به دلیل استفاده از مواد به دست آمده در طبیعت که امکان جلوگیری از پوسیدگی چرم را فراهم می کرد، به این نام معرفی شد. دباغی گیاهی چرم با قرار دادن چرم در تماس با تانن ها، موادی که از پوست انواع درختان (بلوط، شاه بلوط، میموسا و غیره) به دست می آید، صورت می گیرد، بسته به نوع درخت مورد استفاده، چرم به خود گرفت.
رنگ ها و سایه های مختلف، از رنگ قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره تر. اصولی که این دباغی بر اساس آن است، هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد، اگرچه ماشین آلاتی معرفی شده اند که این فرآیند را هم از نظر کیفیت چرم به دست آمده و هم از نظر زمان مورد نیاز درمان بسیار پیشرفته تر کرده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.